JONG GELEERD, OUD GEDAAN.

Waar we ons niet van bewust zijn, is dat we veel van de zaken die we dagelijks doen en beslissen al zijn ontstaan in onze jeugd. Tegen de tijd dat we 35 jaar oud zijn is ongeveer 95% van wie we zijn of onze persoonlijkheid, een samenspel van vaste patronen, gewoontes, voorspelbare reacties, ingesleten overtuigingen en een vaste kijk op bepaalde zaken die we in het leven tegenkomen.

Wat dit te maken heeft met onze voedselkeuzes zal ik hieronder proberen uit te leggen.
Ik heb het al eens eerder gezegd, maar vooral kinderen kun je in een razend tempo dingen leren. 
Kijk maar naar het tempo waarin bijvoorbeeld kinderen een taal opnemen of hoe ontzettend snel ze allerlei andere verschillende zaken leren en tot zich nemen.
Stel je emigreert naar China voor je werk en je gezin gaat mee. Je vierjarige dochter spreekt waarschijnlijk al heel snel vloeiend Chinees als je haar op een lokale school plaatst, waar jij als volwassene, na tien jaar zeer waarschijnlijk nog steeds moeite hebt met de lokale taal.
Kort gezegd, vooral jonge kinderen zijn een soort super leer machientjes.

Heel veel van de zaken die je leert op deze jonge leeftijd gaan echter over in onbewuste handelingen en patronen. Dat is maar goed ook want als je over alles wat je doet bewust zou moeten nadenken, kwam je waarschijnlijk nergens meer aan toe.
We leren door wat ons geleerd en verteld wordt, maar ook door wat we meemaken.
Emotie speelt in dat proces een grote rol. Een herinnering is eigenlijk niets anders dan een gebeurtenis gekoppeld aan een emotie. Hoe groter de emotie tijdens de gebeurtenis, hoe sterker de impact en hoe blijvender de herinnering.

Als iets voor ons werkt, zullen onze hersenen dit ook vasthouden en vaak in hetzelfde patroon terugvallen, of op dezelfde manier reageren. 
Maar wat werkt als je 6 jaar oud bent, wil niet altijd werken als we 23 of 36 zijn. Toch houden we vaak onbewust vast aan bepaalde patronen.

Stel je bent 4 jaar oud en je bent buiten aan het spelen met je step. Het is lekker weer en je hebt geen lange broek aan. En dan gebeurt er wat er bij ieder kind heel vaak gebeurt tijdens het spelen, je valt. Knie geschaafd en je zet het van de schrik en de pijn op een huilen. Mams of paps is natuurlijk vlakbij en is binnen enkele seconden bij je om je te helpen en te troosten. Eerst word je getroost, je knie wordt schoongemaakt, je krijgt een pleister en een kus en als laatste mag je iets lekkers.
Op deze manier koppel je verdriet en troost aan eten.

Je bent jarig en bij een verjaardag hoort naast alle cadeautjes natuurlijk ook een lekkere taart. Daarnaast wordt er uitgedeeld op school en ook dit is vaak iets wat iedereen lekker vindt (dit zijn nooit spruitjes of broccoli roosjes).
Als je s’avonds thuiskomt is ook je lievelingseten voor je gemaakt door je vader of moeder.
Op deze manier koppel je feest en iets vieren aan eten.

Met Pasen hebben je ouders eitjes in het huis of de tuin verstopt en jij en je zusje moeten ze zoeken. Na het zoeken (met wat hulp van je ouders) mag je als beloning voor het vinden en omdat het Pasen is er een aantal opeten want, het is tenslotte feest.
Op deze manier koppel je belonen en feest aan eten.

Met Kerst komt er allemaal familie en ……………..

Omgekeerd werkt dit ook.
Het is niet voor niets dat er door makelaars wordt aangeraden om een verse appeltaart te bakken als er kijkers komen die je huis willen kopen. Als onze hersenen de lucht van appeltaart herkennen roept dit vaak bepaalde gebeurtenissen bij iemand op. 99 van de 100 keer is de associatie die wij hebben bij appeltaart een verjaardag, je oma, je moeder of een andere vorm van gezelligheid.
Er wordt bij de kijkers dus een gevoel (emotie) van gezelligheid of geborgenheid getriggerd, maar zij zullen dit niet bewust aan de lucht van appeltaart koppelen. Wat ze vaak zullen zeggen is dat het huis “fijn of vertrouwd aanvoelde”. En laat dat nou net zijn wat we allemaal zoeken in een huis. 

Wat er, hoe goed bedoeld ook, door je ouders of door het volgen van bepaalde tradities al snel bij je ingesleten wordt, is dat wij bepaalde emoties koppelen aan eten. Nogmaals, veel van deze zaken worden onbewuste patronen en blijven de rest van ons leven bij ons.

Dus heb je later op je werk ruzie gehad met je baas, een collega of je partner en je voelt je verdrietig of zelfs bang, is de kans groot dat je troost zoekt in eten.
Het is echter niet het eten dat je troost geeft, maar de handeling opzich.
Dit laatste geldt ook voor een goede dag op je werk, het afronden van een belangrijk project of het halen van een diploma. Ook hier belonen we ons zelf vaak in de vorm van eten.
En ook hier is niet het eten zelf de beloning, maar het feit dat we onszelf iets extra’s toestaan.

Bij nooitmeerdieten.nl maken we jou met het WildFit programma bewust van deze zaken en leren we je om hier een ander patroon voor te gebruiken. Op deze manier ontwikkel je blijvende vrijheid en leer je emotie los te zien van eten.